Γενικές κατευθυντήριες γραμμές για τον έλεγχο ΤΕΧΝΙΚΗ πορεία ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ II 2012-2013

Τα τελευταία χρόνια έχουν την ευθύνη για την προετοιμασία των δοκιμών εξετάσεις Σύνταξη επιλεκτικότητα ή εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, (Πάπας), που αντιστοιχούν σε εκείνες που συνδέονται με τα Πανεπιστήμια της Μαδρίτης και της Guadalajara κέντρα.

Ο σχεδιασμός του έχει τροποποιηθεί, για ένα ζευγάρι των μαθημάτων, που αποτελείται από τα παραδοσιακά τέσσερα χρόνια για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες, μεταβολή της μέτρησης του σχήματος του περιεχομένου μαθημάτων και των στόχων επιτυγχάνεται από τους μαθητές μας. Τα κριτήρια που έχουν σχεδιαστεί σκέψη για τη βελτίωση των αποδεικτικών στοιχείων δεν παύει να αυξήσει διαμάχη στο εκπαιδευτικό περιβάλλον, κάθε αλλαγή που εισήχθη στο σύστημα αυτό.

Εδώ είναι μερικές από τις πιο σημαντικές πτυχές από την άποψη αυτή είναι λεπτομερείς.

Ευρύς

ΤΕΧΝΙΚΑ δοκιμές ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ II

πορεία 2012-2013

Περιεχόμενα, στόχων, κριτήρια του προγράμματος και την αξιολόγηση των θεμάτων της Τεχνικής Σχεδίασης I και II διδάσκονται στο γυμνάσιο που αξιολογούνται στην αντίστοιχη του Pau, λεπτομερώς στο διάταγμα 67/2008, από 19 Ιούνιος, Διοικητικό Συμβούλιο, με τη θέσπιση για το πρόγραμμα σπουδών της Μαδρίτης Σχολή, Υπουργείο Παιδείας (B.O.C.M. Όχι.. 152, Παρασκευή 27 Ιούνιος 2008, σελ.. 6-84) Ειδικότερα, στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι – ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ BACHELOR και το σημείο II. ΘΕΜΑ MODE – ένα) Τέχνες και λειτουργία β) Τροπικότητα της Επιστήμης και Τεχνολογίας (πρόγραμμα σπουδών του μαθήματος αυτού είναι η ίδια και για τους δύο τρόπους) Τεχνικές Σχεδίασης I και II (B.O.C.M. Όχι.. 152, σελ.. 38-41)

Στο Πρώτα βέβαια γενικό και εργαλειακή αντίληψη παρέχεται της ύλης με την κατάθεση, με ποικίλους βαθμούς βάθους, του περιεχομένου που θεωρούνται βασικές, εδραίωση και εμβάθυνση που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν κατά το δεύτερο έτος, ενώ το πρόγραμμα σπουδών ολοκληρώνεται με νέα.

Ο απόκτηση γνώσεων και γραφικές ικανότητες αυτό το θέμα που είναι της θεωρητικής και πρακτικής φύσης, θα μπορούσαν να υλοποιηθούν σε τρεις φάσεις:

• Το πρώτο έχει ως στόχο να ενθαρρύνει την ικανότητα να κατανοούν και να αντιπροσωπεύουν χωρική πραγματικότητα με γραφικές μεθόδους.
• Η δεύτερη ανάπτυξη των δεξιοτήτων και την εφαρμογή στην τυπική ανάλυση και χωροταξικών προβλημάτων.
• Στην τρίτη ικανότητα λύσουν πραγματικά προβλήματα που προέρχονται από τον κόσμο της τεχνολογίας, των οικοδομικών και τεχνικών έργων.

Είναι σε θέση να αναπτύξουν την ικανότητα για εξιδανίκευση των φυσικών συστημάτων μέσω ενός script που επιτρέπει τόσο την εκπροσώπηση των αντικειμένων και την εφαρμογή τους μέσω της λογικής αντιμετώπισης προβλημάτων της απόκτησης μέγεθος και το σχήμα των γεωμετρικών στοιχείων συμπεράσματος. Η ευρεία χρήση αυτής της πειθαρχίας σε ανώτερες γνωστικές διεργασίες περνά μέσα από μια προ-ρευστοποίησης σε στοιχειώδη προβλήματα που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα στη δική παραδείγματα της μηχανικής.

Τα περιεχόμενα του θέματος μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τρεις αλληλένδετες ενότητες μαζί, αν και η ίδια οντότητα:

• Geometria plana
• Παραστατική Γεωμετρία
• Τυποποίηση

Geometria Plana

Ο μετρική γεωμετρία εφαρμόζεται, χρησιμοποιείται για την επίλυση γεωμετρικών προβλημάτων του ορισμού ή διαμόρφωση μορφών στο επίπεδο, είναι το κεντρικό θέμα αυτής στάδιο της διαμόρφωσης. Παρέχει το επιστημονικό περιεχόμενο περιοχή, αλλά εξομοίωση αυτή υπόκειται στη λήξη των μαθητών μας.

Παρέχει βασικές μετρικές σχέσεις και παρουσιάζει τις αφηρημένες έννοιες λογικής γραφικά. Επιτρέπει την ανάπτυξη της ικανότητας της εξιδανίκευσης και της μοντελοποίησης των προβλημάτων με τη χρήση γραφικών τεχνικών της σκέψης και ανάλυσης.

Τα κλασικά προβλήματα της περιοχής καλύπτουν μια ευρεία ατζέντα στην οποία τα θεωρήματα του Θαλή και του Πυθαγόρα είναι η βάση της μελέτης του. Οι γεωμετρικές κατασκευές είναι το αποτέλεσμα των σχέσεων της χρήσης του.

Παραστατική Γεωμετρία

Ο περιγραφική γεωμετρία μπορεί να αντιπροσωπεύει σε ένα δισδιάστατο γεωμετρικά σχήματα υποστηρίζουν το διαφορετικό χώρο.

Η μελέτη των τεχνικών της παράστασης συμπληρώνονται από εκείνες των οργανισμών ή των επιφανειών και όγκων στον χώρο.

Παρέχει instrumental μοντέλα προβολής / τμήμα μαζί με άλλες βασικές τοπολογικές φύση (διασταυρώσεις).

Το θέμα αυτό έχει συσχετισθεί με τη λεγόμενη “χωρική ικανότητα” ή πιθανή “φαντάζομαι” και να κατανοήσουν τον τρισδιάστατο χώρο.

Τυποποίηση

Ο τυποποίηση προβλέπει τους κανόνες και τις συμβάσεις που χρησιμοποιούνται για την απλοποίηση της εκπροσώπησης των τεχνικών αντικειμένων.

Συστήματα αναπαράστασης μας έδωσαν τα γεωμετρικά μοντέλα για μια θεωρητική αναπαράσταση. Η κανονικοποίηση συμβάλλει στην απλούστευση, τυποποίηση και objectify γραφικά τεχνικών.

Είναι το πιο κατατοπιστική μέρος των τριών και ως εκ τούτου πιο εύκολα αφομοιωθεί, αλλά χρησιμοποιεί τα δικά της μοντέλα της περιγραφικής γεωμετρίας και επομένως δυσκολίες που συνδέονται.

Μαζί με τα ανωτέρω θεματικά πεδία πρέπει να συνοδεύει την Οι αναγκαίες τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνιών, ειδικά προγράμματα που χρησιμοποιούν computer-aided design (CAD), πρέπει να περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα σπουδών και όχι ως ένα αυτόνομο, αλλά ως εργαλεία για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του περιεχομένου του θέματος αποφεύγοντας αντικαταστήστε το γραφικό ουσία της διαδικασίας προσέγγισης για τη συστηματοποίηση του δικογράφου της προσφυγής.

Κριτήρια Αξιολόγησης απολυτηρίου

Τα κριτήρια αξιολόγησης του σχολείου θα πρέπει να χρησιμεύσει ως ένα βασικό οδηγό για την μετέπειτα εφαρμογή του Pau. Τα κριτήρια αυτά θα πρέπει να μετρούν τις δεξιότητες και το περιεχόμενο που πρόκειται να φτάσουν ελάχιστα σε αυτήν την περίοδο σχηματισμού.

1. Λυθούν γεωμετρικά προβλήματα αξιολόγηση για τη μέθοδο και το σκεπτικό κατασκευές, φινίρισμα και την παρουσίαση. Το σκεπτικό των κτιρίων δεν θα πρέπει να περιορίζεται στη δήλωση των κατασκευαστικών φάσεων; μάλλον πρέπει να δικαιολογήσει τις έννοιες που χρησιμοποιούνται στο μοντέλο επίλυσης διαδικασία συλλογισμού κάθε χρόνο. Η γραπτή απομαγνητοφώνηση αυτής της διαδικασίας είναι μια άσκηση από μόνη που παρέχει επαρκή ωρίμανση των αφηρημένων εννοιών.
2. Εκτελέστε Drawn διαφορετική κλίμακα, χρησιμοποιώντας την κλίμακα που είχαν καθοριστεί προηγουμένως και τυποποιημένες κλίμακες. Η έννοια του πώς προστίθεται η μέτρηση, και ιδίως εκείνες που αφορούν τις σχέσεις μεταξύ των μερών (μορφές ομοιότητες).
3. Λύστε tangencies απομονωμένες ή εισάγονται σε μορφή καθοριστικό, αν αυτό βιομηχανικό χαρακτήρα, Αρχιτεκτονικά απλά το γεωμετρικό. Τα προβλήματα αυτά είναι η βάση της πιο πολύπλοκες, και να επιτρέψει ένα ελάχιστο εννοιολογικά θεμέλια για το θέμα.
4. Λυθούν γεωμετρικά προβλήματα που σχετίζονται με κωνικές καμπύλες αφορούν βασικά στοιχεία του ίδιου, διασταυρώσεις με ευθείες γραμμές ή εφαπτόμενη. Trace καμπύλες τεχνικές από τον ορισμό su. Conics είναι ένα σαφές παράδειγμα της πολλαπλής εφαρμογής των εννοιών των εφαπτομένων.
5. Χρησιμοποιώντας τα δίεδρο συστήματα και αξονομετρικό να λύσει τα προβλήματα των σημείων τοποθέτησης, ευθεία, επίπεδα σχήματα και πολυεδρικά φορείς ή επανάσταση, εύρεση αποστάσεις, αλήθεια μεγέθη, απόκτηση τμήματα και τις εξελίξεις και να μετατραπεί. Σε γενικές γραμμές η επεξεργασία των κυλινδρικών συστημάτων προβολής, δεδομένου ότι εφαρμόζονται ευρέως στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας.
6. Εκτελέστε την προοπτική ενός αντικειμένου που ορίζεται από τις απόψεις ή τα τμήματα τους και αντίστροφα, εκτελεστεί χέρι ή / και οριοθετείται. Αποκατάσταση των χωρικών μορφών από τις απόψεις του, ή τη δημιουργία τους από ένα ενιαίο αντικείμενο ενσώματο αποτελούν τη βάση των τυπικών αναπαραστάσεων.
7. Αποτελούν βασικά στοιχεία σε κωνική προοπτική, επίπεδες μορφές και απλών γεωμετρικών όγκων που. Los sistemas cónicos permitirán generalizar los conceptos perspectivos a nivel muy básico.
8. Definir gráficamente piezas y elementos industriales o de construcción, aplicando correctamente las normas referidas a acotación, vistas, cortes, secciones, roturas, simplificación y acotación. Conocer las normas de simplificación en representaciones de cuerpos a nivel elemental.
9. Culminar los trabajos de dibujo técnico, utilizando los diferentes recursos gráficos, tanto tradicionales como los sistemas informáticos de dibujo asistido por ordenador, de forma que sean claros, limpios y respondan al objetivo para los que han sido realizados.

Orientaciones sobre la evaluación de las PAU’s

Los criterios generales sobre evaluación del bachillerato deben servir de base para las correspondientes pruebas que capacitan para el acceso a los ciclos universitarios.

La estructura actual de las pruebas de Dibujo Técnico II puede dividirse en dos bloques diferenciados que miden aspectos fundamentales de las enseñanzas de Expresión Gráfica:

• Geometría métrica: Se valora con un único ejercicio que representa un 40% de la nota de las pruebas. En esta parte de la asignatura se puede solicitar junto a la representación gráfica de la solución, razonamientos escritos sobre el modelo teorico aplicado (Explicaciones razonadas).
• Geometría del espacio: Engloba a los diferentes sistemas de representación (Diédrico, Axonométrico…) junto a la normalización necesaria para el dibujo técnico. Se evalua mediante dos ejercicios que representan un 60% de la nota (30% + 30%)

Con esta estructura de examen se están diferenciando los conceptos más abstractos de naturaleza lógico-geométrica aplicados en el plano principalmente, de los relativos a la interpretación tridimensional del espacio y las operaciones y técnicas utilizados para la representación de objetos.

Queda por lo tanto configurada cada una de las dos opciones que se presenta al alumno mediante tres ejercicios a resolver con construcciones gráficas. Cada una de las opciones ofrecerá ejercicios de nivel adecuado a las enseñanzas de la asignatura, compensando adecuadamente la dificultad y tiempo necesario para su realización en el tiempo disponible. Lógicamente, al ser una prueba de conjunto, deberá optarse por tipologías generales de problemas que aborden el programa en sus aspectos fundamentales, tanto en lo conceptual como en su aplicación. Por ello, durante el trascurso del curso académico, se debe optar por los modelos de estudio que permitan generalizar los conceptos correspondientes de forma adecuada, invirtiendo el tiempo de las clases en reforzar aquellos conceptos de mayor uso en la asignatura.

En cada una de las partes expuestas se deben buscar caminos de aprendizaje que simplifiquen el asentamiento del conocimiento más teórico:

• Así, por ejemplo como criterio formativo en el estudio de la geometría métrica, los teoremas de Thales y Pitágoras nos sirven para el estudio de la potencia de un punto respecto de una circunferencia, base de los diferentes problemas de tangencias y su aplicación al estudio de las cónicas como lugares geométricos (centros de circunferencias tangentes a la focal y que pasan por un foco). Este encadenamiento de conceptos, desde los más genéricos hasta su aplicación en curvas técnicas como es este caso, permiten su asimilación y uso facilitando su aprendizaje transversal, fin último del conocimiento.
• Las nociones de semejanza que permiten entender los conceptos de escala, y en particular la homotecia como transformación, diferenciarán la forma geométrica del tamaño, permitiendo realizar transformaciones que conservan la apariencia del objeto. La inversión, sin embargo, aún conservando las relaciones angulares, se presentará como una transformación que permitirá resolver, como herramienta, diferentes problemas de incidencia.

Desde el punto de vista espacial, el estudio en paralelo de los diferentes sistemas de representación puede permitir generalizar su tratamiento, simplificando su asimilación,

• Así, los problemas de incidencia (intersección) pueden generalizarse independientemente del sistema utilizado en su representación.
• Los conceptos de medida (euclídea) diferenciaran los sistemas cilíndricos (ortogonales y oblícuos) de los cónicos.
• Las operaciones proyectivas (giros y abatimientos) pueden relacionarse con transformaciones geométricas (Afinidades) o tratarse de forma puramente espacial.

El análisis de estas diversidades ayudará a construir un modelo geométrico mental en nuestros alumnos, evitando la memorización de construcciones aisladas y facilitando el ejercicio del razonamiento geométrico apoyado en las construcciones gráficas.

José Juan Aliaga Maraver, profesor de la Universidad Politécnica de Madrid, coordinador principal para las pruebas de Dibujo Técnico II.