Έχουμε λύσει το βασικό πρόβλημα που έχουμε κάλεσε εφαπτόμενες όταν παρουσιάζονται με συνθήκες επαφής ενός κύκλου ή μια ευθεία. Εννοιολογικά, μπορούμε να υποθέσουμε ότι και οι δύο προβλήματα είναι τα ίδια, αν θεωρήσουμε τη γραμμή ως κύκλος άπειρης ακτίνας. Το σκεύασμα λαμβάνοντας έτσι έθεσε περιμέτρων που διέρχεται από τα δύο σημεία ήταν εφαπτομένη σε μία γραμμή εφαπτόμενη σε ένα κύκλο ή.
Cualquiera de los problemas de tangencias que se engloban bajo la denominación de “problemas de Apolonio” puede ser reducido a una de las variantes estudiadas del más básico de todos ellos: el problema fundamental de tangencias (PFT).
En todos estos problemas nos plantearemos como objetivo fundamental reducir el problema que se proponga a uno de estos casos fundamentales, mediante el cambio de las restricciones que lo definen a otras basadas en conceptos de ortogonalidad.
En este caso vamos a estudiar el que denominamos “Caso de Apolonio rcc”, δηλαδή, el caso del problema de tangencias en el que los datos vienen dados mediante condiciones de tangencias a una recta (r) y dos circunferencias (cc).
Η λεγόμενη θεμελιώδης ανά ζήτημα μπορεί να προκύψει με συνθήκες επαφής όσον αφορά έναν κύκλο, αντί ευθεία.
Εννοιολογικά, μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα ανωτέρω είναι μια συγκεκριμένη περίπτωση του παρόντος, αν θεωρήσουμε τη γραμμή ως κύκλος άπειρης ακτίνας.
Και στις δύο περιπτώσεις, λοιπόν, ισχύουν παρόμοια συλλογιστική για την επίλυση, basándonos en los conceptos aprendidos de potencia.
Κλασικά προβλήματα επαφές έχουν μελετηθεί αναζητούν γεωμετρικές κατασκευές του κάθε περίπτωση μελέτη.
Οι έννοιες της εξουσίας ενός σημείου σε σχέση με μια περιφέρεια που επιτρέπουν την αντιμετώπιση των προβλημάτων με ένα ενοποιητικό εστίαση, de forma que cualquier enunciado de tangencias o incidencias en general se puede reducir a uno más genérico que denominaremos problema fundamental de tangencias (PFT).
